Trudności w nawiązywaniu relacji z innymi, brak empatii, zaburzenia motoryki ruchowej i narządu mowy czy nietypowe zainteresowanie kilkulatków to podstawowe objawy, które mogą świadczyć o zespole Aspergera.
Na zaburzenia neurologiczne tego rodzaju cierpią znacznie częściej chłopcy jednak do dzisiaj nie odkryto, dlaczego to właśnie oni a nie na przykład dziewczynki zostają obarczeni tego typu dysfunkcją.
Po raz pierwszy, zespół Aspergera jako jednostkę kliniczną szczegółowo opisano dopiero na początku lat 80-tych XX wieku i trzeba zaznaczyć, że zaburzenia na tle neurologicznym tego rodzaju są badane do dzisiaj. Nadal istnieje wiele pytań, na jakie nie odnaleziono odpowiedzi. Właśnie dlatego diagnoza Aspergera sprawia i dzisiaj sporo problemów psychologom. Bardzo często zaburzenie mylone jest z autyzmem choć objawy są w tym przypadku znacznie bardziej łagodne.
Pierwsze niepokojące sygnały są zauważalne najczęściej u kilkulatków. To przeważnie wtedy rodzice zgłaszają dziecko na konsultację do psychologa. U przedszkolaków zauważyć można wycofanie, niechęć do komunikowania się z rówieśnikami. Dziecko nie ma kolegów, z którymi mogłoby się wspólnie bawić i nawet nie szuka takiego kontaktu. Woli żyć zamknięte w swoim świecie. Interesuje się za to nietypowymi dziedzinami – kilkulatek obsesyjnie wręcz ogląda wszystkie programy o astronomii a uczeń klas wczesnoszkolnych potrafi rozwiązać najbardziej zawiłe zadanie matematyczne.
Musimy wiedzieć, że zespół Aspergera powinien być niwelowany. Dzieci powinny podlegać długotrwałej terapii – nierzadko wykorzystuje się w tym celu również logopedów i fizjoterapeutów. Idealnym rozwiązaniem są przedszkola specjalne – można je znaleźć pod hasłem „przedszkola Asperger”. To właśnie w placówkach tego rodzaju oprócz standardowego programu dydaktycznego prowadzone są zajęcia terapeutyczne, dobrane indywidualnie pod kątem zaburzeń każdego dziecka.
