To objaw, który pojawia się typowo przy chorobie nadczynności tarczycy, chorobie Gravesa Basedowa. Endokrynolodzy diagnozują go na podstawie zauważalnych zaburzeń narządu wzroku – to przede wszystkim zbytnie rozszerzenie szpary ocznej, które pojawia się w wyniku wzmożonego skurczu mięśni Müllera oraz zbytniego napięcia układu współczulnego, jaki odpowiedzialny jest za unoszenie górnej powieki.
Okazuje się, że objaw Dalrymple’a bardzo często może być mylony z wytrzeszczam gałek ocznych chociaż doświadczony endokrynolog i okulista zobaczą wyraźne różnice pomiędzy tymi dysfunkcjami. Przede wszystkim, mając do czynienia z tymże objawem oczy pacjenta są nieco wysunięte do przodu, ale nie w znacznym stopniu, szeroka jest też szpara powiekowa. Wytrzeszcz to natomiast wręcz wysadzenie gałek ocznych oraz powiek do przodu w znacznie większym stopniu. Co więcej, przy wytrzeszczu charakterystyczne jest również zaczerwienienie spojówek oraz łzawienie. Takie dolegliwości nie występują natomiast patrząc na objaw Dalrymple’a.
Ponieważ rozpoznanie objawu Dalrymple’a wiąże się z ryzykiem popełnienia błędu podczas diagnozy i uznaniem go za wytrzeszcz to powszechnie stosuje się dokładne badanie przy wykorzystaniu oftalmometru. Dzięki temu nie może być mowy o najmniejszej pomyłce. Samo badanie jest nieinwazyjne i stosowane od lat – po raz pierwszy oftalmometr zastosowano w 1851 roku. Badanie ma na celu pomiar krzywizny, jaka występuje w przedniej części rogówki. Oftalmometrem można również mierzyć stopień astygmatyzmu.
